Tag Archive for: αυτί

Όπως θα πρέπει να είναι γνωστό σε όλους όσους ασχολούνται με την κατάδυση, περισσότερο από 50% των εμφανιζομένων προβλημάτων αφορούν τον Ωτορινολαρυγγολόγο και περισσότερο από 90% των προβλημάτων αυτών αφορούν τα αυτιά.

Αυτό διότι η ανατομική διαμόρφωση των αυτιών και των παραρρινίων κόλπων (ιγμόρειο, μετωπιαίος κόλπος) τα καθιστούν ευάλωτα στις βλάβες κατά την κατάδυση, με πρώτη και καλύτερη την ευσταχιανή σάλπιγγα.

Σε φυσιολογικές συνθήκες η πίεση του αέρα στο αυτί εξισορροπείται με την ατμοσφαιρική, λόγω της λειτουργίας της ευσταχιανής σάλπιγγας, η οποία φυσιολογικά είναι κλειστή, ανοίγει κατά την κατάποση, το χασμουρητό η ενεργητικά με την μέθοδο Valsava.

Κατά την κατάδυση όμως, η σάλπιγγα παραμένει κλειστή υπό πίεση, με αποτέλεσμα τη δημιουργία «βαροτραύματος», εκτός και εάν ο δύτης την ανοίξει εκούσια. Κατά την ανάδυση, αντίθετα, η σάλπιγγα ανοίγει σχετικά εύκολα.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ VALSAVA

Κρατώντας ελαφρά τα ρουθούνια και κλείνοντας το στόμα εκπνέουμε τον αέρα και τον σπρώχνουμε προς τα αυτιά χρησιμοποιώντας τους μύες του λαιμού και του προσώπου και σε καμία περίπτωση το στήθος ή την κοιλιά.

ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΒΑΡΟΤΡΑΥΜΑΤΟΣ

  • Κοινό κρυολόγημα (συνάχι)
  • Ρινική αλλεργία
  • Πολύποδες ρινός
  • Σκολίωση ρινικού διαφράγματος

ΩΤΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ

ΕΞΩ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΡΟΣ

Όταν ο έξω ακουστικός πόρος είναι φραγμένος από κυψελίδα, ωτασπίδα η ακόμα και από ένα σκουφάκι που εφαρμόζει σφικτά στο κεφάλι, είναι δυνατόν κατά την κατάδυση να προκληθεί πόνος στο αυτί. Η εξήγηση είναι απλή: Η πίεση του αέρα που ευρίσκεται πίσω από την απόφραξη, προς την μεριά του τυμπάνου, παραμένει ίδια με την πίεση επιφανείας ενώ η ατμοσφαιρική καθώς και η πίεση μέσα στο αυτί αυξάνονται. Σαν αποτέλεσμα έχουμε τη δημιουργία «κενού», λόγω αρνητικής πίεσης που οδηγεί στη δημιουργία μικρών αιμορραγιών στο δέρμα του έξω ακουστικού πόρου και στο τύμπανο. Με την παραπάνω αύξηση της πίεσης έχουμε τη δημιουργία αιμορραγικών φυσαλλίδων, η ρήξη των οποίων οδηγεί σε αιμορραγία και διάτρηση του τυμπάνου με έντονο πόνο στο αυτί. Για την κατάσταση αυτή δεν χρειάζεται ιδιαίτερη θεραπεία πέρα από κάποια αναλγητικά, εκτός αν δημιουργηθεί φλεγμονή. Σε οποιαδήποτε πάντως περίπτωση, οι καταδύσεις θα πρέπει να σταματήσουν μέχρι την πλήρη ίαση.

Ένα άλλο πολύ συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι δύτες που ευρίσκονται πολύ ώρα στο νερό, είναι η εξωτερική ωτίτις ή αλλοιώς «αυτί των κολυμβητών». Αποτελεί φλεγμονή του έξω ακουστικού πόρου, από διάφορα μικρόβια, που βρίσκουν ιδανικές συνθήκες (υψηλή θερμοκρασία , υγρασία) για να αναπτυχθούν και είναι μία κατάσταση που επιδεινώνεται από την παρατεταμένη χρήση μπατονέττων, για το στέγνωμα και τον καθαρισμό του αυτιού μετά την κατάδυση.

Για την αποφυγή και πρόληψη της παραπάνω κατάστασης οι δύτες θα πρέπει μετά από κάθε κατάδυση να ρίχνουν στα αυτιά τους 2-3 σταγόνες διαλύματος άσπρου οινοπνεύματος, εάν δε είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε τέτοιου είδους φλεγμονές, καλό θα ήταν να στεγανοποιούν τον έξω ακουστικό πόρο πριν την κατάδυση.

ΜΕΣΟ ΑΥΤΙ

Το βαρότραυμα η αερωτίτις του μέσου αυτιού αποτελεί το πιο συχνό πρόβλημα των καταδύσεων και αυτό γιατί η ευσταχιανή σάλπιγγα δεν μπορεί να ανοίξει και να επιτρέψει την εισαγωγή αέρα στο μέσο αυτί, εξισορροπώντας έτσι την αυξημένη πίεση που υπάρχει στον έξω ακουστικό πόρο και στους υπόλοιπους ιστούς του δύτη.

Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα ότι τα πρώτα 10-11 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αποτελούν το κρίσιμο όριο για ην εξισορρόπηση της πίεσης των αυτιών. Ο δύτης ο οποίος δεν μπορεί να επιτύχει την εξισορρόπηση, είναι δυνατόν, πολλές φορές, να εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα μόλις αρχίσει την κατάδυση και κατά κανόνα είναι αδύνατον να συνεχίσει χωρίς να παρουσιάσει έντονο πόνο καθώς και ρήξη του τυμπάνου, βαρηκοΐα και ίλιγγο.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ:

  • Αποσυμφορητικά ρινικά spray
  • Συστηματική χορήγηση αποσυμφορητικών
  • Χειρισμός Valsava
  • Κατάδυση «με τα πόδια»

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΡΙΝΙΚΩΝ SPRAY

( 20-30 λεπτά πριν την κατάδυση)

  1. Με το κεφάλι σε όρθια θέση τοποθετούμε το ρύγχος του φιαλιδίου εντός της μύτης με κατεύθυνση προς το σύστοιχο μάτι, και πιέζουμε δυνατά ώστε να εξέλθει αρκετή ποσότητα spray.
  2. Με το κεφάλι σκυμμένο προς τα κάτω και με το ρύγχος του φιαλιδίου προς την κατεύθυνση της κορυφής του σύστοιχου αυτιού, πιέζουμε δυνατά.
  3. Περιμένουμε 5 λεπτά για να δώσουμε χρόνο να αποσυμφορηθούν οι πρόσθιοι ρινικοί αεραγωγοί και επαναλαμβάνουμε τα στάδια 1 & 2 για να αποσυμφορήσουμε τους οπίσθιους αεραγωγούς δηλ. τα παραρρίνια και την ευσταχιανή.
  4. Το «φύσημα» της μύτης πρέπει να γίνεται ήπια και με το στόμα ανοικτό.

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ VALSAVA ( Αυτοεμφύσηση)

Ο χειρισμός αυτός εφαρμόζεται στην επιφάνεια του νερού πριν ακριβώς από την κατάδυση και είναι προτιμότερο να γίνεται μερικές φορές περισσότερες, αφού οι μεγαλύτερες αλλαγές όγκου αέρα/μονάδα κατάδυσης, επέρχονται κοντά στην επιφάνεια του νερού.

Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα η προφύλαξη που πρέπει να λαμβάνεται όπως να μην εξασκείται μεγάλη πίεση κατά την αυτοεμφύσηση, γιατί υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί «τραυματισμός» του έσω ωτός με αποτέλεσμα μόνιμη απώλεια ακοής που συνοδεύεται από εμβοές ώτων

ΚΑΤΑΔΥΣΗ «ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ»

Καταδυόμενος κάποιος «με τα πόδια», είναι πολύ πιο εύκολο να επιτύχει την εξισορρόπηση της πίεσης στα αυτιά, αφ’ ενός μεν διότι με το κεφάλι σε όρθια θέση αποφεύγεται η υπεραιμία, λόγω βαρύτητας, των ρινικών αεραγωγών και της ευσταχιανής που οδηγεί σε οίδημα και απόφραξη, και αφ’ ετέρου ο δύτης απασχολείται πιο πολύ με την επίτευξη της εξισορρόπησης και όχι με το περιβάλλον.

Η αυτοεμφύσηση θα πρέπει να επαναλαμβάνεται με κάθε μέτρο κατάδυσης.

Η εξισορρόπηση της πίεσης στα αυτιά μπορεί επίσης να επιτευχθεί είτε με τις καταποτικές κινήσεις, ιδίως σε περίπτωση καλά εφαρμοσμένης μάσκας, είτε με κινήσεις της γνάθου δεξιά-αριστερά.

ΕΣΩ ΑΥΤΙ

Εκτός από το βαρότραυμα του μέσου ωτός, είναι δυνατόν να προκληθεί και βαρότραυμα του έσω ωτός, όταν, σε αποτυχία εξισορρόπησης της πίεσης κατά την κατάδυση, προκληθεί ρήξη κάποιων ευένδοτων σημείων όπως είναι η ωοειδής και η στρογγύλη θυρίδα με αποτέλεσμα την αιφνίδια εμφάνιση βαρηκοϊας, ιλίγγου και εμβοών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι οι δύο μορφές βαροτραύματος, δυνατόν να συνυπάρχουν και θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη σωστή εκτίμηση από μέρους του ιατρού, γιατί η αντιμετώπιση διαφέρει.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Ο ίλιγγος είναι συνήθως παροδικός ενώ η βαρηκοϊα, της οποίας ο βαθμός και η σοβαρότητα διαφέρουν, σταθεροποιείται η /και επανέρχεται στο φυσιολογικό, στους επόμενους 2-3 μήνες.

Εάν δεν υπάρξει επιδείνωση των συμπτωμάτων αυτών, ο ασθενής μπορεί να επανέλθει σε ήρεμες δραστηριότητες μετά από 2 εβδομάδες και σε πλήρη δραστηριότητα σε 2 μήνες.

ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗ

ΑΕΡΟΚΟΛΠΙΤΙΣ

Σε περίπτωση που το στόμιο (βαλβίδα) κάποιου κόλπου (ιγμόρειο, μετωπιαίος) είναι αποφραγμένο από οποιαδήποτε αιτία, τότε κατά την κατάδυση θα δημιουργηθεί αεροκολπίτις η βαρότραυμα των κόλπων.

Μολονότι η εξισορρόπηση της πίεσης στους κόλπους, δεν είναι τόσο προβληματική όσο στα αυτιά, αρκεί μία μικρή διαφορά πίεσης που δεν εξισορροπείται στο πλάγιο τοίχωμα του κόλπου, για να δημιουργηθεί «κενό» μέσα στον κόλπο που θα έχει σαν αποτέλεσμα οίδημα του βλεννογόνου, αιμορραγία και έντονο πόνο.

Οι παράγοντες που προδιαθέτουν σε αεροκολπίτιδα είναι:

  • Κοινό κρυολόγημα (συνάχι)
  • Ρινική αλλεργία
  • Πολύποδες ρινός
  • Σκολίωση ρινικού διαφράγματος
  • Χρόνια ιγμορίτιδα-μετωπιαία κολπίτιδα

ΕΠΙΣΤΑΞΗ

Η αιμορραγία από την μύτη μέσα στην μάσκα κάτω από το νερό, είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, και δεν πρέπει να ανησυχεί το δύτη γιατί προέρχεται από την διαφορά πίεσης που εξασκείται στα μικρά αγγεία του διαφράγματος, είναι παροδική και σταματάει μόλις ο δύτης ανέβει στην επιφάνεια η έστω και με την εφαρμογή ελαφράς πίεσης.

Η ωτίτιδα στα παιδιά και τα αντιβιοτικά.

Ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους χορηγούνται στα παιδιά αντιβιοτικά είναι οι ωτίτιδες.

Σύμφωνα με ορισμένους, οι ωτίτιδες αποτελούν την συχνότερη αιτία χορήγησης αντιβιοτικών στα παιδιά.

Πολλοί ειδικοί αμφισβητούν την αναγκαιότητα χορήγησης αντιβιοτικών για την αντιμετώπιση της ωτίτιδας σε ένα τόσο μεγάλο αριθμό παιδιών. Θεωρούν ότι τα περισσότερα περιστατικά ωτίτιδας δεν χρειάζονται αντιβίωση και η θεραπεία μπορεί να γίνει με άλλους καλύτερους τρόπους.

Πρόσφατα μια ερευνητική ανασκόπηση των κλινικών ερευνών μέχρι σήμερα, που έγινε από γιατρούς ειδικούς στις μολυσματικές ασθένειες, έδειξε ότι τα αντιβιοτικά βοηθούν μόνο 1 σε κάθε 8 παιδιά που προσβάλλονται από ωτίτιδα.

Στις έρευνες αυτές σε παιδιά με μέση ωτίτιδα είχαν δοθεί είτε αντιβιοτικά είτε εικονικά φάρμακα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι σε 81% των παιδιών που ελάμβαναν εικονικά φάρμακα, η μέση ωτίτιδα είχε θεραπευτεί. Στα παιδιά που έλαβαν αντιβίωση, φάνηκε ότι 94% των παιδιών είχαν θεραπευτεί.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι τα παιδιά που χρειάζονται αντιβίωση όταν παρουσιάζονται με ωτίτιδα είναι πολύ λίγα και περιορίζονται στο 1 για κάθε 8 παιδιά με μέση ωτίτιδα.

Η αλόγιστη χορήγηση των αντιβιοτικών είναι επικίνδυνη. Τα μικρόβια που αναπτύσσονται μέσα στο αυτί μπορούν πολύ γρήγορα να αναπτύξουν ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά.

Δηλαδή εάν δεν υπάρχει μια πραγματική βακτηριδιακή μόλυνση εάν χορηγηθούν αντιβιοτικά, τα μικρόβια αυτά ωθούνται στο να γίνουν ανθεκτικά. Όταν λοιπόν προκαλέσουν σε μεταγενέστερο χρόνο μια πραγματική μόλυνση, τότε τα αντιβιοτικά είναι ανίσχυρα για να τα καταπολεμήσουν.

Οι ειδικοί συστήνουν όπως η χορήγηση αντιβίωσης να γίνεται κάτω από πολύ αυστηρά κριτήρια. Εάν δεν υπάρχει μέση ωτίτιδα με παρουσία πύου στο τύμπανο, τότε ο πόνος και ο πυρετός που παρουσιάζουν τα παιδιά μπορούν να αντιμετωπισθούν με αντιπυρετικά, αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

Σίγουρα η ύπαρξη φλεγμονής και πύου υποστηρίζουν την ύπαρξη μόλυνσης από βακτηρίδιο και συστήνεται η αντιβίωση. Αλλά δεν θα πρέπει να δίνεται όπως έχει φανεί από τις έρευνες, αντιβίωση σε 8 παιδιά για να επωφεληθεί μόνο το ένα.

Όταν οι γιατροί κάνουν τη διάγνωση ωτίτιδας χωρίς ενδείξεις για μόλυνση από βακτηρίδιο, θα πρέπει να περιμένουν ακόμη 48 έως 72 ώρες προτού δώσουν αντιβίωσηΗ επαναξιολόγηση θα δείξει εάν η ωτίτιδα θα υποχωρήσει ή εάν εμφανιστούν σημεία που θα τεκμηριώνουν μια μόλυνση από βακτηρίδιο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαστεί αντιβίωση.

Οι περισσότερες ωτίτιδες υποχωρούν από μόνες τους. Οι συχνότερες αιτίες που τις προκαλούν είναι μολύνσεις από διάφορους ιούς και τα αντιβιοτικά στις περιπτώσεις αυτές δεν βοηθούν.

MIA ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΙΟΥ

  • Τι είναι το χολοστεάτωμα;
  • Τι προξενεί στο αυτί;
  • Πώς το προξενεί;
  • Είναι επικίνδυνο;
  • Πότε μπορεί να γίνει κάτι γι ‘αυτό;
  • Εάν δεν κάνω τίποτα, τι θα συμβεί;
  • Θα έχω πάντα αυτό το πρόβλημα;
  • Μπορεί να απομακρυνθεί ή να θεραπευθεί;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

Το χολοστεάτωμα είναι ανάπτυξη του δέρματος που πραγματοποιείται σε μία μη φυσιολογική περιοχή, στο μέσο ους, πίσω από το τύμπανο του αυτιού.  Συνήθως οφείλεται σε επανειλημμένες φλεγμονές οι οποίες προκαλούν διάτρηση του τυμπάνου.  Συχνά τα χολεστεατώματα παίρνουν τη μορφή της κύστης ή του θύλακα όπου στιβάζονται κύτταρα του δέρματος το ένα πάνω στο άλλο μέσα στο αυτί.  Με την πάροδο του χρόνου το χολοστεάτωμα μπορεί να αυξάνεται σε μέγεθος και να καταστρέφει τα ευαίσθητα οστά του μέσου ωτός.  Απώλεια ακοής ζαλάδα και παράλυση των μυών του προσώπου είναι σπάνια αλλά μπορεί να είναι αποτέλεσμα της συνεχόμενης ανάπτυξης του χολοστεατώματος.

ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ;

Το χολοστεάτωμα συνήθως δημιουργείται λόγω δυσλειτουργίας της ευσταχιανής σάλπιγγας όπως και από μόλυνση του μέσου ωτός. Η ευσταχιανή σάλπιγγα μεταφέρει αέρα από το πίσω μέρος της μύτης στο μέσο αυτί για να εξισώνει την πίεση του αέρα.  Όταν η ευσταχιανή σάλπιγγα δεν δουλεύει φυσιολογικά,  συνήθως λόγω αλλεργίας, κοινού κρυολογήματος ή κολπίτιδας ο αέρας του μέσου ωτός απορροφάται δημιουργώντας μερικό κενό.  Η πίεση του κενού προκαλεί εισολκή και σχηματισμό θυλάκου μετά από τέντωμα του τυμπάνου ειδικά σε περιοχές που είναι αδύνατες λόγω προηγούμενων φλεγμονών.  Ο θύλακας αυτός συχνά γίνεται χολοστεάτωμα.  Μια σπάνια συγγενής μορφή χολοστεατώματος (υπάρχει από την γέννηση μπορεί να εμφανιστεί στο αυτί και άλλου όπως στα γειτονικά οστά της βάσης του κρανίου.  Ο τύπος όμως του χολοστεατώματος που ακολουθεί τις μολύνσεις του ωτός είναι πιο συχνός.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:

Αρχικά το αυτί παρουσιάζει εκροή και μερικές φορές εμφανίζεται μια άσχημη οσμή.  Καθώς το χολοστεάτωμα δημιουργεί θύλακο που αυξάνει σε μέγεθος μπορεί να προκληθεί αίσθημα πληρότητας, πίεση σε συνδυασμό με απώλεια της ακοής.  Μπορεί να εμφανιστεί πόνος πίσω ή μέσα στο αυτί, ιδιαίτερα τη νύκτα που αναστατώνει τον άρρωστο.  Ζάλη η αδυναμία των μυών σε μια πλευρά του προσώπου ιδιαίτερα αυτή του προσβεβλημένου αυτιού μπορεί να εμφανιστεί.  Καθένα από τα παραπάνω αποτελεί αρκετό λόγο για να αναζητήσει ο ασθενής ιατρική συμβουλή.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ;

Το χολοστεάτωμα του αυτιού μπορεί να γίνει επικίνδυνο και δεν μπορεί να αγνοείται.  Διάβρωση των οστών μπορεί να προκαλέσει διασπορά της μόλυνσης στις γύρω περιοχές του έσω ωτός, ή και του εγκεφάλου.  Εάν μείνει λοιπόν χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε κώφωση, απόστημα εγκεφάλου, μηνιγγίτιδα και σπάνια θάνατο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:

Μία εξέταση από ΩΡΛ μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Η αρχική θεραπεία συνιστάται σε προσεκτικό καθαρισμό του ωτός, αντιβιοτικά και ωτικές σταγόνες.  Η θεραπεία επιβάλλει το σταμάτημα της συνεχούς έκκρισης με τον έλεγχο της φλεγμονής.  Η έκταση και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πρέπει επίσης να εκτιμούνται.  Σε εκτεταμένα χολοστεατώματα συνήθως επιβάλλεται χειρουργική θεραπεία για προστασία του ασθενούς από επικίνδυνες επιπλοκές.

Ακουστικά τεστ και τεστ ισοπποπίας, ακτινογραφικός έλεγχος μαστοειδούς και βάσης κρανίου και συχνά αξονική τομογραφία, είναι απαραίτητα για να εκτιμηθεί το παραμένον επίπεδο ακοής και η έκταση της διάβρωσης.  Η χειρουργική θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται κάτω από γενική αναισθησία.  Ο κύριος σκοπός της χειρουργικής θεραπείας είναι η απομάκρυνση του χολεστεατώματος και της μόλυνσης, ώστε να αποκτήσουμε ένα στεγνό αυτί που δεν φλεγμαίνει.  Η προστασία της ακοής και η επανάκτηση της ακουστικής ικανότητας είναι ο δεύτερος στόχος.  Σε περιπτώσεις με σοβαρή καταστροφή του ωτός η αποκατάσταση της ακοής μπορεί να μην είναι δυνατή.

Χειρουργική αποκατάσταση του προσωπικού νεύρου ή διαδικασίες για τον έλεγχο της ζάλης σπάνια αποκτώνται.  Η επανακατασκευή δεν είναι πάντα δυνατόν να πραγματοποιηθεί στην πρώτη επέμβαση και ως εκ τούτου μια δεύτερη επέμβαση μπορεί να απαιτηθεί μετά 6-12 μήνες.  Στη δεύτερη προσπαθούμε να αποκτήσουμε την ακοή και ταυτόχρονα να διερευνήσουμε την κοιλότητα του μέσου ωτός και της μαστοειδούς για τυχόν υποτροπή του χολοστεατώματος.

Η είσοδος στο νοσοκομείο γίνεται το πρωί της ίδιας μέρας και εάν το χειρουργείο γίνει νωρίς το πρωί μπορεί η έξοδος να γίνει την ίδια μέρα.  Για ορισμένους ασθενείς είναι απαραίτητο να μείνουν ένα βράδυ.  Σε σπάνιες περιπτώσεις σοβαρής φλεγμονής μπορεί να απαιτηθούν κάποιες  μέρες με έντονη αντιβιοτική αγωγή στο νοσοκομείο πριν και μετά από το χειρουργείο.

Το συνολικό χρονικό διάστημα αποχής από την εργασία είναι συνήθως μία έως δυο εβδομάδες.  Επανέλεγχος μετά το χειρουργείου απαιτείται και είναι σημαντικός γιατί το χολοστεάτωμα μπορεί να επανεμφανιστεί.  Όταν υπάρχει ανοικτή κοιλότητα λόγω μαστοειδεκτομής συνιστάται να γίνονται επισκέψεις κάθε  μερικούς μήνες στο ιατρείο ώστε να καθαρίζεται η κοιλότητα και να μειώνεται ο κίνδυνος νέας φλεγμονής.  Σε ορισμένους ασθενείς πρέπει να γίνεται περιοδική εξέταση του αυτιού τους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Το χολοστεάτωμα είναι μια σοβαρή και επικίνδυνη αλλά θεραπεύσιμη κατάσταση του αυτιού η οποία μπορεί να διαγνωσθεί μόνο με ιατρικές εξετάσεις.  Επιμένων πόνος αυτιού, εκροής εκ του ωτός, πίεση του ωτός, απώλεια ακοής, ζάλη, αδυναμία των προσωπικών μυών είναι σημάδια ότι υπάρχει ανάγκη εξέτασης από ειδικό Ω.Ρ.Λ.

© 2024 Dr Yerasimos Kyriakides. All Rights Reserved. Website Designed & Developed by Ruxbo